KOREKCYJNA ARTRODEZA

Wstęp.

Niewiele prac dotyczy leczenia zniekształceń w obrębie stopy i stawu skokowo-goleniowego będących następstwem zespołów ciasnoty powięziowej lub niedokrwienia.

Materiał i metody. 5 chorych (4 mężczyzn i 1 kobieta) leczono artrodezą skokowo-goleniową (1 stopa) i potrójną artrodezą stępu (4 stopy) z powodu zniekształcenia końsko-szpotawego stopy w następstwie zespołu ciasnoty powięziowej lub niedokrwienia. Wiek w chwili operacji wahał się od 28 do 50 lat (średnia 39 lat). U 3 chorych zniekształcenie było następstwem zespołu ciasnoty przedziałów powięziowych w wyniku urazu. U 1 chorego uszkodzeniem tętnicy podkolanowej, a u 1 chorej zatorem tętnicy udowej podczas endoprotezoplastyki stawu biodrowego.

Ocenę wyniku oparto na skali funkcjonalnej AOFAS (Ankle-Hindfoot Scale) oraz subiektywnej ocenie wyniku leczenia według 10 punktowej skali (od 0 do 10, bez wizualizacji), w której maksymalna wartość punktowa oznaczała wynik najlepszy. Wyniki. U 4 chorych uzyskano pełną korekcję zniekształcenia. Tylko u 1 chorej wystąpiła powierzchowna infekcja i przedłużenie gojenia się rany pooperacyjnej. U tej samej chorej pozostała niewielka szpotawość na poziomie usztywnionego stawu skokowo-goleniowego. Średnia ocena pooperacyjna w skali AOFAS wyniosła 66,4 (35-86), w skali subiektywnej 8,4 (5-10).

Wnioski. Korekcja zniekształceń stóp powstałych w następstwie zespołów ciasnoty przedziałów powięziowych i niedokrwiennych metodą artrodezy korekcyjnej jest skuteczna. W przebiegu pooperacyjnym nie obserwowano istotnych powikłań.

Pełny tekst pracy